برخلاف تکنیک‌های جذب اتمی، اسید کلریدریک در اصفهان ماتریس نمونه مناسبی برای آنالیز ICP-MS نیست زیرا یون‌های چند اتمی حاوی کلرید باعث تداخل عمده (مانند ArCl، ClO، و ClOH) با As و V (75As و 51V) و بسیاری از ردیابی‌های دیگر می‌شوند.
عناصر (کروم، آهن، گا، جنرال الکتریک، Se، Ti، و روی) به میزان کمتری (جارویس، 1992). اسید کلریدریک را می توان به طور موثر از محلول های نمونه با تبخیر مکرر تا خشک شدن اولیه با HNO3 حذف کرد زیرا نقطه جوش آزئوتروپ HCl (110 درجه سانتی گراد) کمتر از آزئوتروپ HNO3 (122 درجه سانتی گراد) است.
با این حال، باید توجه داشت که در صورت استفاده از HCl در فرآیندهای هضم اسیدی، ممکن است کلریدهای فلزات فرار (As، Sb، Sn، Se، Ge و Hg) از بین برود.
اسید کلریدریک (HCl) به صورت تجاری در غلظت‌های عمدتاً در محدوده 28 تا 36 درصد وزنی بر وزنی عرضه می‌شود. در این غلظت ها بخار هیدروژن کلرید با بوی تند تحریک کننده ایجاد می کند.
هم اسید و هم بخار برای اکثر فلزات معمولی بسیار خورنده هستند. مواد مناسب برای مخازن ذخیره سازی در جدول 12.2 نشان داده شده است.
برای جلوگیری از خوردگی کارخانه و تجهیزات مجاور در اثر هر گونه بخار خروجی، کارخانه ذخیره سازی و دوز ترجیحاً باید در اتاق های اختصاصی قرار گیرد. خطوط خروجی از مخازن ذخیره باید به یک واحد اسکرابر وارد شود که برای مقابله با بخارهای منتشر شده و فشارهای ایجاد شده در طول پر کردن مخزن طراحی شده است.
می توان از آب، محلول هیدروکسید سدیم یا محلول اسید رقیق به عنوان محیط شستشو استفاده کرد.
HCl باعث تغییرات موضعی pH و دناتوره کردن پروتئین ها می شود. این منجر به تشکیل ادم و نکروز بافت می شود. HCl یک نکروز انعقادی ایجاد می کند که با تشکیل اسکار مشخص می شود.
مصرف HCl ممکن است منجر به آسیب به مری و معده شود. آسیب معده ممکن است ثانویه به تجمع HCl در آنتروم در نتیجه پیلوروسپاسم رخ دهد.
بیمارانی که از مصرف HCl جان سالم به در می برند، ممکن است دچار تنگی، آتونی معده و انسداد خروجی معده شوند.
هنگامی که استنشاق می شود، HCl به طور معمول در دستگاه تنفسی فوقانی رسوب می کند و باعث آسیب می شود. HCl غلیظ می تواند تا سطح بروشیول ها و آلوئول ها نفوذ کند و باعث آسیب بعدی به این مناطق شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.